Enkele weken geleden hoor ik het heuglijke nieuws dat een nieuw boek verschijnt van Anton de Wit: Van klokken en klepels. Een katholiek antwoord op kerkelijke controverses (Lannoo, Tielt, 2011). Nieuwsgierig en op zoek naar meer informatie google ik de naam van Anton. Louter toevallig stoot ik daardoor op een artikel uit 2009, getiteld Want Anton de Wit gelooft het, op de Nederlandse website van god.voor.dommen. Ik kan het niet laten op het artikel te reageren, en bevind mij binnen de kortste keren in een bijwijlen scherpe discussie met atheïsten. Wat volgt, is een poging om eens op een rijtje te zetten welke antwoorden en bedenkingen ik geformuleerd heb, enigszins verbeterd en uitgebreid, op de vragen en opmerkingen die mij toen zijn voorgeschoteld. Ik ben in ieder geval dankbaar voor de wijze waarop ik aan het denken ben gezet.

Lees het resultaat van mijn reflectie en klik hier:

BEDENKINGEN NAAR AANLEIDING VAN EEN CONVERSATIE OP GOD.VOOR.DOMMEN (pdf)

Wie meer informatie wenst over het onderzoek naar de historische Jezus, verwijs ik graag naar een artikel van Peter Schmidt dat verscheen op de website van skepp.

Lees het artikel van Schmidt hier: Jezus van Nazaret – Kunnen we er wel iets over weten?

Mijn opmerkingen bij het atheïsme van Etienne Vermeersch zijn te lezen bij mijn bedenkingen naar aanleiding van de conversatie op god.voor.dommen.

Wie een kritische kijk wenst op het atheïsme van iemand als Richard Dawkins, verwijs ik naar een recensie van zijn boek God als misvatting op de site van skepsis, de Nederlandse tegenhanger van het Vlaamse skepp. Recensent en scepticus Jan Willem Nienhuys bekritiseert Dawkins’ opvattingen onder andere vanuit het denken van René Girard.

Lees het artikel van Nienhuys en klik op: God als misvatting (Richard Dawkins).

Novembermaand… de context van Allerzielen en het feest van de wapenstilstand op 11 november, is misschien ideaal om stil te staan bij de ‘onmachtige’ kracht van de goddelijke agapè. Want de werkelijkheid die zich openbaart in het schijnbaar ‘nutteloze’ en ‘tot niets’ dienende gedenken van onze dierbare overledenen, is misschien een glimp van die liefde, die zichzelf manifesteert ondanks het lijden dat ermee gepaard gaat…